Πτυχές του Προβλήματος των Δασών

Η κατάρτιση και ανάρτηση των Δασικών χαρτών της χώρας, έφεραν στην επιφάνεια όλες τις παθογένειες ενός ανοργάνωτου και πελατειακού κράτους, που δημιούργησε η Δεξιά στην χώρα και δεν έθιξε στον πυρήνα του το ΠΑΣΟΚ, αλλά ούτε και η προηγούμενη κυβέρνηση.

Η προσπάθεια εκ των υστέρων, να διορθωθούν ή να ρυθμιστούν τα προβλήματα, δημιουργεί μια πολύ μεγάλη αντίθεση που είναι:

Η προσπάθεια, των πολιτών που παρανόμησαν, να λύσουν τα προβλήματά τους, μέσω ευνοϊκών ρυθμίσεων της εκάστοτε κυβέρνησης και η πρόσκρουση στον πυρήνα ενός εκσυγχρονιστικού Συντάγματος που εισήχθη και ψηφίστηκε αμέσως μετά την Χούντα, ως πράξη εξιλέωσης του πολιτικού συστήματος προς την κοινωνία.

Μέχρι σήμερα, όλες οι κυβερνήσεις, σκεπτόμενες ανόητα, προσπαθούν να «κερδίσουν ψήφους» από «καταπατητές» ξεχνώντας, ως δια μαγείας, κάθε ηθικολογική τους εξαγγελία και εξευτελιζόμενες σε όλους τους άλλους πολίτες. Επειδή μάλιστα βλέπουν την καταφανή αντίθεση του Συντάγματος, προσπάθησαν κατά καιρούς να αλλάξουν τα σχετικά άρθρα που προστατεύουν το περιβάλλον (άρθρα 24 και 117). Το αστείο μάλιστα είναι πως στην προσπάθεια  τροποποίησης του ΠΑΣΟΚ (Βενιζέλος) το άρθρο 24 έγινε μάλλον πιο φιλικό προς το περιβάλλον. Να σημειωθεί πως η Νέα Δημοκρατία στην πρόσφατη αναθεώρηση ζήτησε, για τους ίδιους λόγους, να τροποποιηθούν και τα 2 άρθρα, προτείνοντας μάλιστα την κατάργηση του άρθρου 117.

Πως προσπαθούν οι κυβερνήσεις να αλλάξουν την νομοθεσία, για να κερδίσουν την εύνοια τα πολιτών που έχουν προβλήματα με τα ακίνητα τα οποία τους ανήκουν, ή καταπάτησαν:

• Πρώτα συκοφαντούν, ψευδώς, τους Δασικούς, είτε για την ηθική τους, είτε για κωλυσιεργίες, είτε για την ανεπάρκειά τους.
• Κατηγορούν την Δασική Υπηρεσία ότι δεν παράγει έργο, προκαλεί προβλήματα με τους πολίτες και δεν συμβάλλει στο Ακάθαρτο Εθνικό προϊόν. Διώχνει τις επενδύσεις και δεν συναινεί και στα παράνομα σχέδιά τους.
• Μειώνουν το προσωπικό των Δασικών Υπηρεσιών, είτε με μη αναπλήρωση των κενών, είτε μειώνοντας το αντικείμενο των Δασολόγων (όπως πρόσφατα έκανε ο Σπίρτζης), μειώνουν τα κονδύλια για Δασικά έργα, δίνουν αντικείμενα σε άλλες υπηρεσίες. Η σημερινή απαξίωση της Δασικής Υπηρεσίας είναι τρομακτική και μάλλον κάποιος πρέπει να τους παραπέμψει σε Δικαστήρια. Φυσικά δεν λείπουν και τα ψέματα του τύπου «εγώ θα το έκανα, αλλά δεν πρόλαβα».
• Φέρνουν για ψήφιση στην Βουλή νομοσχέδια, που γνωρίζουν πολύ καλά πως είναι Αντισυνταγματικά, για να μεταθέσουν στο ΣΤΕ την «ευθύνη» της μη λύσης του προβλήματος των πολιτών. Μερικές φορές, οι ανόητοι, πιστεύουν αυτά που λένε και αυτό τους κάνει 2 φορές γελοίους.
• Αλλάζουν το Ορισμό του δάσους, προσπαθώντας να εισαγάγουν παράθυρα νομιμοποιήσεων, ή την ικανοποίηση παράνομων αιτημάτων. Ο ορισμός αλλάζει σε κάθε κατατιθέμενο Δασικό Νομοσχέδιο, τα τελευταία 6 χρόνια.
• Κάνουν διατεταγμένες δηλώσεις κατά δασικών υπαλλήλων, ή αφήνουν υπονοούμενα για την επάρκειά τους.
• Αλλάζουν την σύνθεση των Επιτροπών, που εξετάζουν δασικές διαφορές, προσπαθώντας και μειώσουν την συμμετοχή Δασολόγων, νομίζοντας πως έτσι θα πετύχουν τον σκοπό τους.

Ποια είναι η πραγματικότητα σχετικά με την εφαρμογή της Δασικής νομοθεσίας.

• Οι δασικοί υπάλληλοι δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να εφαρμόζουν την Δασική Νομοθεσία και το Σύνταγμα που ψήφισαν ή ψηφίζουν οι εκάστοτε πολιτικές παρατάξεις και κυβερνήσεις. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο. Άλλωστε και να ήθελαν, δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο, αφού μπορούν να βρεθούν στα δικαστήρια από τον οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο.
• Η κατάρτιση των Δασικών χαρτών και η ανάρτησή τους, που έγινε με μεγάλη επιστημονική επάρκεια και υπό την καθοδήγηση και επίβλεψη των Διευθύνσεων Δασών, έφερε στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα που έχουν σχέση με τα δάση της πατρίδας μας. Εκεί αποτυπώνονται, η μορφή των εκτάσεων το 1945 και σήμερα, οι Διοικητικές πράξεις που εκδόθηκαν από την Δασική Υπηρεσία, αλλά και άλλες υπηρεσίες, όπως Εποικισμός (Διανομές και άλλες πράξεις), ΑΓΡΟΓΗ (Διανομές), Πολεοδομικές υπηρεσίες (Σχέδια πόλης), Ακτογραμμή (Αιγιαλός, παραλία), αναδασμοί.
• Από όλα τα προβλήματα τα πιο σημαντικά, που αφορούν και τον μεγαλύτερο αριθμό ενδιαφερόμενων, είναι οι (καταπατημένες ή μη) δασικές εκτάσεις οι οποίες το 1945 ήταν δάση και σήμερα αγροί και οι εκτάσεις (καταπατημένες ή μη) οι οποίες το 1945 ήταν δασικές και σήμερα έχουν κατοικίες, ή άλλες, κυρίως κτιριακές, εγκαταστάσεις.
• Μόλις το κράτος και οι πολιτικοί κατάλαβαν το μέγεθος των προβλημάτων αυτών, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά το αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόστηκαν και της νομοθεσίας που ψήφιζαν, με την πίεση των «ψηφοφόρων», άρχισαν να προβληματίζονται για τις πιθανές λύσεις. Τα δάση που έγιναν αγροί τα βάφτισαν 47β χωρίς τίτλο («εκχερσώθηκαν για γεωργική εκμετάλλευση χωρίς άδεια της αρμόδιας δασικής αρχής»), ενώ τις δασικές εκτάσεις που έγιναν κατοικίες τις βάφτισαν Οικιστικές πυκνώσεις.
• Η προσπάθεια να λυθούν αυτά τα 2 πολύ μεγάλα προβλήματα νομιμότητας, που αφορούν σημαντικό τμήμα των πολιτών, είναι αδύνατο να λυθεί αν δεν αλλάξει το Σύνταγμα. Ήδη το ΣΤΕ αποφάνθηκε κατηγορηματικά για τις οικιστικές πυκνώσεις και είναι πολύ κοντά να αποφανθεί, κατά πάσα πιθανότητα αρνητικά και για τους αγρούς που έγιναν με εκχέρσωση δάσους.
• Ακόμη πιο σημαντικό είναι το πρόβλημα των επιδοτήσεων του ΟΠΕΚΕΠΕ, ο οποίος σε όλες σχεδόν αυτές τις περιπτώσεις, δίνει επιδοτήσεις για εκχερσωμένα δάση, σε ορισμένες περιπτώσεις δημόσια, με χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρα και των Ελλήνων πολιτών. Αυτό είναι ακόμη πιο μεγάλο πρόβλημα, που επικαλύπτει και τα 2 προηγούμενα.

Με βάση τα παραπάνω τι προσπαθεί να λύσει το νομοσχέδιο που κατέθεσε η παρούσα κυβέρνηση με το συζητούμενο Νομοσχέδιο;

Με το άρθρο 48 και τίτλο «Ρυθμίσεις για τη διαδικασία ανάρτησης, κύρωσης και αναμόρφωσης των δασικών Χαρτών προσπαθεί:

Να αλλάξει το ορισμό του δάσους, για να νομιμοποιήσει περισσότερες προβληματικές εκτάσεις, που περιλαμβάνονται στον Δασικό Χάρτη.

Ειδική βαρύτητα δίνεται στις ρυθμίσεις της Εποικιστικής Νομοθεσίας, με τουλάχιστον αμφιλεγόμενες ρυθμίσεις για «εξαιρεθείσες υπέρ ιδιοκτητών εκτάσεις, ιδιοκτησίες, διαθέσιμες και κοινόχρηστες εκτάσεις», χωρίς να διευκρινίζεται αν πρόκειται για δασικές ή μη εκτάσεις. Αυτή η ρύθμιση έχει στοιχεία αντισυνταγματικότητας ιδίως αν πρόκειται για καταγεγραμμένα δάση ή δασικές εκτάσεις.  Με την παράγραφο 10 τινάζεται στον αέρα όλο το οικοδόμημα των δασικών Χαρτών, εισάγοντας μια νέα νομοθεσία, μετά την κατάρτιση και κύρωσή τους. Το πιο γελοίο είναι η προθεσμία των 2 μηνών, που θέτουν σε μια Δασική Υπηρεσία που οι ίδιοι αποδεκάτισαν, με Χάρτες που έγιναν με την δική τους Νομοθεσία. Γιατί το κάνουν; Απλά γιατί οι φίλοι τους τους ζητούν τις εξυπηρετήσεις που υποσχέθηκαν.

Οι Δασικοί Χάρτες είναι ένα πολύ σημαντικό έργο, που πλήρωσε το κράτος με χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είναι τουλάχιστον απρεπές και άστοχο να αμφισβητείται με τέτοιο άκομψο τρόπο.

Το χρονικό όριο για «αποκλειστική προθεσμία δύο (2) μηνών» στο οποίο «αναμορφώνονται υποχρεωτικά οι μερικώς ή ολικώς κυρωθέντες και οι αναρτηθέντες δασικοί χάρτες», είναι για τρανταχτά γέλια και δεν το πιστεύει κανείς.

Ο καημός τους να αλλάξουν την Εποικιστική νομοθεσία για να ρυθμίσουν θέματα Δασικών Χαρτών έχει πολλά στοιχεία Αντισυνταγματικότητας.

Με το άρθρο 49 και τίτλο «Επιτροπές Εξέτασης Αντιρρήσεων», αν ψηφιστεί θα έχουμε:

• Ευτελισμό κάθε έννοιας σοβαρού κράτους αφού δίνεται η αρμοδιότητα της κρίσης για τις Αντιρρήσεις κατά του Δασικού Χάρτη σε μια Επιτροπή που έχει ως μέλη 2 ιδιώτες, χωρίς καμία σχέση με το αντικείμενο του Δασικού Χάρτη. Ακόμη πιο προκλητικό είναι πως ένας τυχαίος ιδιώτης θα μπορεί να είναι Πρόεδρός της και να δικάζει δικές του υποθέσεις.
• Καλύτερα θα ήταν την Επιτροπή να την όριζαν τα μέλη ενός «Συλλόγου Οικιστών», χωρίς να εξαιρείται και αυτό από τα οριζόμενα το άρθρο.
• Ακόμη πιο αστείο είναι το αναφερόμενο στην παρ. 4 πως οι ΕΠΕΑ «συνεδριάζουν υποχρεωτικά τέσσερις (4) φορές ανά μήνα και εξετάζουν είκοσι πέντε (25) υποθέσεις ανά συνεδρίαση». Προφανώς οι συντάκτες νομίζουν πως η εξέταση των υποθέσεων και οι αποφάσεις είναι συμπλήρωση «ΒΕΒΑΙΩΣΗΣ ΚΑΤ’ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ, για μετάβαση σε τελετή». Όταν μάλιστα τα 2 από τα  μέλη της Επιτροπής δεν θα καταλαβαίνουν τις υποθέσεις και οπωσδήποτε δεν θα μπορούν να κάνουν εισηγήσεις.

Με τις διατάξεις που αφορούν τις «Οικιστικές πυκνώσεις» και τα άρθρα 50-55 προσπαθούν:

• Να προσποιηθούν πως δεν καταλαβαίνουν πως το ΣΤΕ έβαλε ταφόπλακα στα σχέδια των προηγούμενων και πως και αυτοί θα έχουν την ίδια αντιμετώπιση.
• Να μεταθέσουν το πρόβλημα για αργότερα, αφού είναι περισσότερο από φανερό πως το υπάρχον Σύνταγμα δεν επιτρέπει την οικοδόμηση δασών.
• Να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα των ενδιαφερομένων, υποσχόμενοι Οικονομοτεχνικές μελέτες και άλλες διαδικασίες που στην πραγματικότητα είναι μάταιες.

Το θέμα αυτό αφορά παράνομα κτισμένες κατοικίες μέσα σε Δάση και Δασικές εκτάσεις. Οι περιοχές αυτές δεν έχουν σχέδιο πόλης και η ρύθμιση έγινε αρχικά για κάποια παράνομα κτίσματα σε Εκάλη και Άγιο Στέφανο Αττικής από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και υπουργό Μπιρμπίλη (Ν. 3889/2010). Η διάταξη του Νόμου έγινε γενική και έτσι δημιούργησε πρόβλημα σε όλη την Ελλάδα κλείνοντας το μάτι στους καταπατητές ή εκχερσωτές  δασών. Υπόσχεται ότι θα δημιουργηθεί για τις περιπτώσεις αυτές ειδική επιτροπή που θα κάνει προτάσεις για την λύση του προβλήματος στο μέλλον. Τελευταία εξέλιξη ήταν η ρύθμιση με το νόμο 4389/2016 (άρθρο 155), επί υπουργού Τσιρώνη που αποφάσισε ότι οι καταπατήσεις αυτές δεν θα αναρτώνται στους Δασικούς χάρτες. Την απόφαση της μη ανάρτησης περιοχών με παράνομα κτίσματα, την παίρνουν μέχρι σήμερα οι δήμοι, χωρίς κανένα έλεγχο από καμία Υπηρεσία.

Όλη αυτή η διαδικασία κρίθηκε παράνομη από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικράτειας με την απόφαση 685/2019, με Πρόεδρο του ΣΤΕ την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου.

Υπάρχει Λύση;

Α. Το πρόβλημα των «Οικιστικών πυκνώσεων» ή όπως θέλει να το ονομάσει  κάθε υπουργός, δεν μπορεί να λυθεί με αυτό το Σύνταγμα που έχουμε.

Αφορά παράνομα κτισμένες κατοικίες μέσα σε Δάση και Δασικές εκτάσεις και δεν μπορεί να λυθεί με άλλο τρόπο, παρά μόνο με Συνταγματική τροποποίηση. Όποιος ισχυρίζεται κάτι άλλο είναι ψεύτης, ή ρίχνει στάχτη στα μάτια του κόσμου, δίνοντας ελπίδες δια της μεταθέσεώς του στο μέλλον.

Πρόταση

Επειδή το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό και απασχολεί σημαντικό τμήμα της κοινωνίας, δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε. Όμως δεν μπορούμε να λέμε και ψέματα.

• Να γκρεμιστεί ότι έχει χτιστεί σε παραλίες, αιγιαλούς, αναδασωτέες εκτάσεις, μέσα σε προστατευόμενες περιοχές.
• Να προκληθεί Δημόσιος διάλογος με όλους τους εμπλεκόμενους, για να βρεθεί μια λύση, που δεν θα μειώνει περαιτέρω τα δάση και θα αποδίδει στην φύση ότι μπορεί να αποδοθεί.
• Να προωθηθεί Συνταγματική διάταξη, που θα ισχύσει άπαξ και θα αφορά την λύση του συγκεκριμένου προβλήματος (Μεταβατική διάταξη).
• Αυτό επιτάσσει η γενναιότητα, να παραδεχόμαστε τα λάθη μας, να βλέπουμε στα μάτια την κοινωνία και να προχωράμε μπροστά.

Β. Το πρόβλημα των εκτάσεων που «εκχερσώθηκαν για γεωργική εκμετάλλευση χωρίς άδεια της αρμόδιας δασικής αρχής», επίσης δεν μπορεί να λυθεί με το ισχύον Σύνταγμα.

Αφορά την Νομιμοποίηση καταπατημένων δασικών εκτάσεων για γεωργική καλλιέργεια. (Άρθρο 47 και 47Β του Ν. 998/79)

Με το πιο εύκολο τρόπο και παρακάμπτοντας όλη την δασική νομοθεσία, με τα 2 άρθρα νομιμοποιούνται όλες οι καταπατήσεις σε δάση και δασικές εκτάσεις, που έγιναν για γεωργική καλλιέργεια, αρκεί να γίνουν κάποιες αιτήσεις και να πληρωθεί κάποιο ποσό, εάν και όταν πληρωθεί. Με τις διατάξεις αυτές που εισήχθησαν επί κυβέρνησης Σαμαρά και «βελτιώθηκαν» προς το χειρότερο από τον ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικά επιτυγχάνονται τα παρακάτω:

• Νομιμοποιούνται όλες οι καταπατήσεις στα δάση που έγιναν για την επέκταση, ή νέα εκχέρσωση εκτάσεων με σκοπό την γεωργική καλλιέργεια.
• Δικαιώνονται οι καταπατητές, που πληρώθηκαν επί πάρα πολλά χρόνια επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για δημόσια περιουσία.
• Το Ελληνικό κράτος κλείνει τα μάτια για παρανομίες που διώκονται αυστηρά και μάλιστα αίρει για τις εκτάσεις αυτές και τον χαρακτήρα της αναδασωτέας έκτασης.
• Υποτιμά και εξευτελίζει Δασάρχες και άλλους Δασικούς υπαλλήλους που έκαναν σωστά και με κόστος το καθήκον τους, τηρώντας τον νόμο.
• Δείχνει η Πολιτεία τον δρόμο στους καταπατητές πως μπορούν με παράνομες ενέργειες να προσπορίζονται δημόσια δάση με ελάχιστο κόστος.
• Καταπατάται βάναυσα το Σύνταγμα που καταντά ένα κουρελόχαρτο όσον αφορά την προστασία του Περιβάλλοντος.

Το Συμβούλιο της Επικράτειας αναμένεται σύντομα να κρίνει την νομιμότητα αυτών των άρθρων και ρυθμίσεων.

Ούτε αυτό το πρόβλημα μπορεί να λυθεί χωρίς Συνταγματική αναθεώρηση ή κατάλληλο χειρισμό με την δυνατότητα που δίνει το Σύνταγμα να αλλάζουν χαρακτήρα οι δασικές εκτάσεις για γεωργική καλλιέργεια. Η διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί είναι η ίδια με αυτή των οικιστικών πυκνώσεων.

Επίλογος

Οι Έλληνες πολιτικοί, που μας εκπροσωπούν στην Βουλή, οφείλουν να γίνουν καλύτεροι, όπως και οι πολίτες πρέπει να γίνουν καλύτεροι πολίτες. Αν διαβάσουμε λίγο περισσότερο Πλάτωνα και Αριστοτέλη, σίγουρα θα δούμε τα πράγματα πολύ πιο καθαρά. Τότε η εξουσία δεν θα είναι φθοροποιός και δεν θα υπάρχει το πρόβλημα με τους αυλικούς οι οποίοι με την κολακεία, παριστάνοντας τους ειδικούς, λένε ηθελημένα ψέματα και τάζουν πολιτικούς θριάμβους.

29/4/2020

Αφιερωμένο στον Γιώργο Ντούρο

Πηγή: dasarxeio.com